Branko Miljković: Pesme

Retko je koji srpski pesnik tako naglo postao uticajan na prelazu iz pedesetih u šezdesete godine. Jednim bleskom koji je tad proizvela njegova poezija može se objasniti što je njegov skori tragični životni kraj duboko odjeknuo u srpskoj književnosti. U kratkom a ubrzanom razvoju od svega nekoliko godina, kao u maloj stvaralačkoj eksploziji, on je slobodno zahvatao sa raznolikih izvora, ali je struja njegovog mišljenja uvek držala isti smer sprezanja polarnih razlika, sa unutarnjim naponom koji dolazi od ukrštenih suprotnosti. I u njegovim stihovima taj isti napon daje maha onom povremenom zvučnom poletu, podignutoj inotaciji i ushićenom izricanju kojima ne može da odoli naše hladno rezonovanje.