Zajednica onih koji nemaju zajednicu

U knjizi Zajednica onih koji nemaju zajednicu problematizuju se pojmovi zajednica, ljubav i subjektivitet, kao i njihova međusobna povezanost i uslovljenost. Jedna od osnovnih ideja u knjizi je ta da se u zapadnoevropskoj tradiciji mišljenja figura ljubavi ispostavlja kao izraz nemogućnosti odnosa sa drugim, bilo kojim drugim, realnim ili fiktivnim, što uopšte problematizuje mogućnost bivanja zajedno, konstituisanja zajednice i veze između različitih subjekata. Dekonstrukcija figure ljubavi otvara pitanja o mogućnosti novog, drugačijeg koncepta subjektivnosti koji bi podrazumevao mogućnost opstajanja u razlikama, odnosno o pojedinačnosti svakog ja kao i svakog drugog u svojoj drugosti. Ako drugi zaista postoji u svojoj drugosti, kako se sa tom drugošću može komunicirati, i na koji način je moguća zajednica pojedinačnih bića?