Zlatni presek samoće

“Zlatni presek samoće” je najbolja esejistička knjiga Zorice Arsić Mandarić i jedna od najboljih esejističkih knjiga koju srpska književnost uopšte ima. Ona je, pre svega, tako arhitektonski skladana da bi se mogla, uslovno, tretirati i kao roman… Pravi eseji – a upravo su takvi naše autorke – jesu originalni, otkrivalački, podsticajni, samosvojni, apsolutno slobodni. Osnovni esej je esej o samoći kao jezgru ljudskog bivstva, a čitaocima ostaje da ovu knjigu čitaju na fonu velike književnosti kojoj je samoća glavna tema (pomenimo, na primer, priču “Samoća” Isidore Sekulić ili “Sto godina samoće” Gabrijela Garsije Markesa.br / (mr Dušan Stojković, književnik)